Putumajo cd Paris

Putumayo presents: Paris

Accentueert de artiesten uit de nouvelle scene (nieuwe scène), Paris laat het moderne het opnemen tegen de klassieke Franse chanson

In het geval van de meeste trends wordt: Wat is oud, wordt weer nieuw. Uw grootmoeder parels dagen weer op bij de hedendaagse supermodellen; haar favoriete crooner verschijnt opnieuw decennia later als het neusje van de zalm. Zelfs in Parijs - de stad die altijd en vogue is - treedt dit fenomeen telkens weer op.

Het Parijs uit uw grootmoeders tijd leefde met de liedjes genaamd chansons. Zeer traditionele van klank, de chansons werden herontdekt en vernieuwd in de late jaren vijftig en begin jaren 60 voordat het nogmaals passé werd bij het jongere publiek, die rock en pop omarmd als het geluid van hun generatie. Nu, veertig jaar later, geeft een nieuwe groep van artiesten een verse stem aan dit vintage geluid, en maakt de nouvelle scène (nieuwe scène) dé rage in Parijs.

Paris is een introductie tot een levendige groep van artiesten die bewijzen dat dit niet uw oma's chanson is.

Het album start met een liedje van een van de toonaangevende artiesten van de nouvelle scène, Thomas Fersen. Op "Au Café de la Paix," geeft Fersen de sfeer van de beroemde 60 jaren chanson artiest Serge Gainsbourg door, met zwarte ironisch teksten op een zoete, sprankelende melodie. Op het eerste gezicht onschuldig en eenvoudig neemt dit nummer een bizarre wending als de hallucinerende schrijver een onbekende liefde, in een huis waar zij nooit leefde, verwart met een vrouw uit zijn verleden. Het liedje eindigt dat Fersen wenst dat de vrouw hem zou komen bezoeken in zijn nieuwe huis - onder een brug.

Zacht en heerlijk, de akoestische track "Quelqu'un m'a dit" gloeit met dezelfde schoonheid als de componist, Franse supermodel Carla Bruni. Haar crooning songtekst bevestigen waarom van de Fransen vaak wordt gezegd dat ze een van de meest gepassioneerde mensen in de wereld zijn: "Er is mij verteld dat ons leven niet veel waard is / passeert in een oogwenk, zoals verwelkte rozen / toch vertelde iemand me dat u nog steeds van me hield / zou dat mogelijk kunnen zijn?"

Gebroken harten en passie zijn terugkerende thema's in deze collectie, maar de groep Tryo biedt een welkom luchtig intermezzo. Met aanstekelijke ritmes en melodische wendingen schrijft Tryo liedjes voor hun fans om te "Whistle in the Shower." Op "Serre-Moi," is dit voornemen vervuld door een unieke mix van Franse chanson en akoestische reggae.

Veel van de artiesten uit de nouvelle scène verwerken gelijktijdig wereldwijde fusies in hun muziek. Braziliaans en Latijnse ritmes, opgehitst met chanson en elektronica, bewijzen een uitstekende recept voor nummers die zijn geschreven door Pascal Parisot. Zijn lounge-achtige zang, humoristische teksten en swingende ritmes op "Je Reste Au Lit" doen denken aan het geluid van de jaren 60. De met luchtige samba op smaak gebrachte track van Keren Ann laat haar wereldwijde invloeden en de songwriting-stijl horen die de hoeksteen is van haar succesvolle carrière. En "Samba de Mon Cœur Qui Bat" van Coralie Clément heeft dezelfde verleidelijke stijl als een hijgend timbre die elegant over de samba piano loopt met trombone riffs.

En zo wordt dus, in Frankrijk, het oude nogmaals nieuw. De tijd vliegt, en een nieuwe generatie artiesten zet een podium neer voor de toekomst door te kijken naar het verleden. Putumayo nodigt u uit om deze nieuwe golf van klassieke muziek te ervaren. Een Parijs perfect voor zowel u als uw grootmoeder. Dit album is tevens de perfecte metgezel van het enorm succesvolle French Café.

Tracklist

1 Thomas Fersen - Au Café de la Paix (France)
2 Coralie Clément - Samba de Mon Cœur Qui Bat (France)
3 Karpatt - Dites Moi Tu (France)
4 Carla Bruni - Quelqu'un M'a Dit (France)
5 Pascal Parisot - Je Reste au Lit (France)
6 Keren Ann - Jardin d'Hiver (France)
7 Tryo - Serre-Moi (France)
8 Paris Combo - Lettre A P... (France)
9 Presque Oui - L'ongle (France)
10 Amélie-Les-Crayons - Ta P'tite Flamme (France)
11 Myrtille - Les Pages (France)
12 Aldebert - Carpe Diem (France)

Putumayo is een platenlabel dat eigenlijk min of meer per ongeluk is begonnen toen de eigenaar van een aantal kledingzaken, Dan Storper, een cd samenstelde met wereldmuziek om in zijn zaken te draaien, omdat hij vond dat die muziek beter paste bij het beeld en de sfeer die hij in de winkels nastreefde dan de muziek die hij tot dan toe in die zaken hoorde. Dat cd’tje riep zulke enthousiaste reacties op, zowel van verkopers als van klanten, dat er al snel een “officiële” cd werd uitgebracht. Dat was in 1993, en uit die beginperiode herinner ik me The Laura Love Collection, een cd die eigenlijk achteraf een beetje een vreemde eend in de bijt bleek te zijn (hoewel ik hem nog steeds koester), want uiteindelijk zijn er alleen in die eerste jaren maar een paar cd’s op Putumayo verschenen die gewijd waren aan één artiest. Het label heeft zich sindsdien toegelegd op het maken van wereldmuziekcompilaties op thema. Met overweldigend succes.

Dat succes is voor een deel te danken aan de vormgeving – de kartonnen hoesjes zien er altijd prachtig uit, met tekeningen van Nicola Heindl, die ook in 1995 al het hoesje voor de cd van Laura Love maakte. Vrolijk, warm en aantrekkelijk – de cd’s zien er uit als het perfecte cadeautje, en het mooie is dat ook de muziek die je hoort op de cd dat uitstraalt. Er worden steeds precies de juiste keuzes gemaakt – niet alleen topkwaliteit, maar er zijn op elke cd ook altijd een paar verrassingen te vinden, en op elke cd staan wel een paar nummers die je zo nieuwsgierig maken naar een bepaalde artiest dat je op speurtocht gaat. Grote namen staan naast bekende namen, en kwalitatief zijn ze altijd aan elkaar gewaagd. Bovendien vind je de cd’s van Putumayo niet alleen in cd-winkels, maar ook in wereldwinkels, dierentuinen, boekwinkels en andere winkels waar je voor een leuk cadeautje heengaat.

We zetten hier de laatste vier Putumayo-cd’s op een rij, en we zijn van plan de komende tijd regelmatig aandacht te schenken aan dit sympathieke label. Dat sympathieke zit overigens niet alleen in het feit dat hier op een plezierige manier allerlei soorten wereldmuziek onder de aandacht van een breed publiek worden gebracht, maar ook doordat er regelmatig donaties van Putumayo naar allerlei derdewereldgerelateerde goede doelen gaan.